XVI
— Վա՜յ, վա՜յ, հորեղբա՛յր, ի՜նչ ասեմ ես քեզ․
Մենք ունենք էստեղ դեղին ոսկու դեզ,
Դու արել ես ինձ քաղաքի ծառան,
Դու թողել ես ինձ օտարի դըռան…
Հորեղբայրն ասավ.— Ա՛յ խենթ, խելագար,
Ոսկին պահել եմ Մելիքի համար,
Որ քաղցըր լինի աչքը մեզ վըրա։
Չըտըվիր, հիմի որ զորք առնի՝ գա,
Սասմա քար ու հող հեղեղի, տանի,
Ո՞վ դեմը կերթա, ո՞վ կըռիվ կանի։
— Դու կա՛ց, հորեղբա՛յր, թող գա, ե՛ս կերթամ,
Կերթամ, ես նըրան պատասխան կըտամ։
Ու մութ մարագի դըռանը զարկեց,
Փակած աղջիկներ հանեց, արձակեց։
— Գընացե՛ք, ասավ, ազատ ապրեցե՛ք,
Սասունցի Դավթին արև խընդրեցեք։
XVI
“Oh, ahimè, zia, cosa posso dirti?”
Puoi usare questo dez in oro giallo
Sei un servitore di città,
Sei la porta di uno sconosciuto …
Suo zio disse: “Pazzo, pazzo,
Ho conservato l’oro per Melik,
Che il dolce ha un occhio sotto di esso.
Non farti ingannare, ora che ha le truppe, vieni,
Il Sassma inonda la pietra e il suolo,
Chi affronterà, chi strapperà?
“Puoi, zio, lasciarlo venire, io vado.”
Vado, gli risponderò.
E bussò alla porta della cantina buia,
Tirò fuori le ragazze chiuse e le liberò.
– Scegli, disse, vive liberamente,
Abbattere David di Sassoun.
Նունե Գրիգորյան 